1. Paweł Kostecki (*1893 Buk k/Oświęcimia), żonaty z Katarzyną z d. Perek, mieszkał w miejscowości Wolbrom. Kosteccy mieli dzieci: Edwarda (*1918), zamieszkałego Wolbrom; Karolinę (*1921), zamieszkałą Wolbrom; Mieczysława (*1924), zamieszkałego Wolbrom; Bolesława (*1926 Kamienica), zamieszkałego Jastrzębnik, woj. lubuskie; Marię (*1928), zamieszkałą Wrocław; i Romana (*1930), zamieszkałego Dąbrowa Górnicza.
  2. Piotr Kostecki, syn Arkadiusza, *w 1901 r., rozstrzelany w Karelii.
  3. Piotr Kostecki (*1900), syn Jana; aresztowany przez NKWD w dniu 22.02.1941 r.; rozstrzelany 21.07.1941 w Tarnopolu.
  4. Piotr Kostecki (*1894 Kłotiszcze, gub. kamieniecko-podolska), syn Marcina; pracował w kołchozie we wsi Mikołajewka; w 1938 r. przebywał w więzieniu w Krasnojarsku; zwolniony z więzienia w 1939 r.
  5. Piotr Kostecki (*1912), syn Józefa, w 1945 r. przebywał w obozie w Workucie.
  6. Platon Kostecki (*02.07.1832 - 01.05.1908), urodzony w Więckowicach, w powiecie samborskim; syn Jana, księdza unickiego i Teresy Fedorowicz; poeta, publicysta i literat ; umarł bezdzietnie; pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.
  7. Rafał Kostecki, Benedyktyn, proboszcz kościoła parafialnego w Mogilnie (1707 - 15.08.1709). Był jedną z pierwszych ofiar zarazy, która wybuchła w parafii w dniu 24 lipca 1709 i trwała do 12 marca 1712.
  8. Robert Artur Kostecki (*13.04.1912 Stanisławów - 18.03.1992 Iwano Frankowsk [Stanisławów]), żonaty z Anną Zofią Jurczeszyn.
  9. Roman Kostecki (lat 40) z miejscowości Nowosiółka, pow. skałacki, woj. tarnopolskie, wyjechał w 1909 r. do Stanów Zjednoczonych.
  10. Roman Kostecki, mieszkaniec miejscowości Chawładno k/Gołańczy. W latach 1918-1919 toczyła się po nim sprawa spadkowa.
  11. Romuald Kostecki, dr, Dominikanin, reprezentował kryształową formację neoscholastyczną zgromadzenia. W 1960 r. był inicjatorem powstania pierwszej grupy Caritasu w Polsce.
    Był autorem następujących opracowań:
  12. Rozalia Kostecka (lat 18) z miejscowości Nawiela k/Grodna, wyjechała w 1913 r. do Stanów Zjednoczonych
  13. Rudolf Antoni Kostecki (*25.01.1894 Zborów, woj. Tarnopolskie), syn Leona i Józefy z Wawrzynieckich., podpułkownik, dowódca 1 Batalionu Pancernego w Poznaniu w latach 1935-39. Prezes Automobilklubu Wielkopolskiego. Był jeńcem oflagu. Odznaczony Krzyżem VM.
  14. S. Kostecki (*1704).
  15. S. Kostecki, dyrektor szkoły powszechnej w Kałuszu przed II Wojną Światową i B. Kostecki, nauczyciel w tejże szkole.
  16. Salomea Kostecka, (*1887), pracowała w Stanisławowie, jako nauczycielka rysunków.
  17. Sergiusz Kostecki, w latach 1945-1947 był w Toruniu komendantem głównym Polskiej Armii Powstania, jednej z największych regionalnych organizacji konspiracyjnych funkcjonujących na Pomorzu.
  18. Simeon Kostecki (agr.) i Klara z Olszewskich, mieli córkę Paulinę, zmarłą 03.05.1872 r. w Iwanówce, pow. trembowelski. W Iwanówce mieszkała też Anna Kostecka (1874), żona Kazimierza Babińskiego, oraz Michalina Kostecka, córka Simeona i Klary z Olszewskich, żona Kazimierza Bunikowskiego i Magdalena Kostecka. W Iwanówce kowalem był Sz. Kostecki (1928).
  19. Stanisław Kostecki, synowiec mieszczanina z Ujścia n/Rabą, który rzekomo nazwał się Kosteckim; miasto rodzinne opuścił w 1615 r. i osiadł w Krakowie; w 1625 r. otrzymał tytuł mistrza sztuki malarskiej; umarł przed 1650 r. w Krakowie; pozostawił żonę i dzieci. Prawdopodobnie jego synami byli: Kazimierz Kostecki, malarz krakowski i starszy cechu malarzy w 1693, 1695 i 1701 r., oraz Stanisław Kostecki, także malarz krakowski, który został wyzwolony na towarzysza sztuki malarskiej w 1668 r.
  20. Stanisław Kostecki, uczestnik powstania listopadowego, wyemigrował za granicę.
  21. Stanisław Kostecki, żołnierz ochotnik Rewolucyjnego Czerwonego Pułku Warszawskiego; od 31.07.1918 pisarz w 1 Dywizjonie Artylerii Zachodniej, od 02.09.1918 Dywizji Strzelców.
  22. Stanisław Kostecki (1911, 1914), syn Karola, właściciel nieruchomości w Kamieńcu Podolskim.
  23. Stanisław Kostecki (*1922), syn Bolesława, aresztowany w 1944 r. na Litwie i więziony w obozie w Stalinogorsku. W 1957 r. repatriowany do Polski.
  24. Stanisław Kostecki. Urodził się 14 października 1893 r. w Wojniczu jako syn Antoniego - sekretarza sądu i Józefy z d. Lazarowicz. Ukończył miejscową szkołę wydziałową. Później podjął praktykę w zawodzie masarsko - rzeźniczym u Józefa Steindla w Tarnowie (1908-1911). 2 listopada 1911 r. został wyzwolony i po zdaniu egzaminu czeladniczego pracował u Józefa Steindla jeszcze około pół roku. W 1912 r. pracował na Węgrzech u rzeźnika Paczek Jaczint. 3 września 1912 r. powrócił do Polski i zatrudnił się w Elektromotorowej Fabryce Wyrobów Masarskich w Krakowie, należącej do Aleksandra Grabowskiego. Zmieniał jeszcze miejsca swojej pracy. Przez jakiś czas zatrudniony był w zakładzie rzeźniczo - masarskim u Antoniego Zaworskiego w Jarosławiu. W międzyczasie zdał egzamin mistrzowski w zawodzie rzeźniczo - wędliniarskim.W 1914 r. został wcielony do wojska. Służył w 2 pułku ułanów w Tarnowie. Później został przeniesiony do piechoty. Otrzymał stopień wojskowy plutonowego. Brał udział w I wojnie światowej. Walczył pod Gorlicami (1915), Jarosławiem (1915) oraz nad Piawą (1917). Był trzykrotnie ranny. Za udział w wojnie został odznaczony Brązowym Medalem i Krzyżem Karola. Po wojnie podjął pracę w swoim zawodzie. W Bieczu otworzył niewielki zakład masarski. Ożenił się z Marią Smoluchowską, z którą miał pięcioro dzieci: Halinę, Zbigniewa, Irenę, Henryka i Krystynę. Z czasem przeniósł się do Jasła. Przy ulicy Nowej otworzył zakład masarsko - wędliniarski. Później działalność masarsko - rzeźniczą prowadził w Niegłowicach. W 1928 r. zakupił w Jaśle budynek przy ul. Wł. Jagiełły. Wybudował tu warsztat masarsko - wędliniarski. Wprowadził szereg nowych wyrobów nieznanych jasielskim masarzom. Prowadził własny sklep przy ul. Kościuszki. Szkolił też nowych rzemieślników w zawodzie rzeźniczo - masarskim. Niezależnie od pracy zawodowej pełnił szereg funkcji społecznych. Był radnym Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie, a także członkiem Rady Miasta i Zarządu Miasta Jasła. Przyczynił się do wybudowania chłodni miejskiej przy rzeźni. Pełnił funkcję zastępcy naczelnika organizacji wojskowej "Strzelec". Był zastępcą cechmistrza Izby Rzemieślniczej Rzeźników i Masarzy w Jaśle. Ponadto był członkiem komisji egzaminacyjnej masarzy i rzeźników, a także wykładowcą w szkole zawodowej. Za działalność społeczną został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi RP (1937 r.). II wojna światowa przerwała jego działalność społeczną i ograniczyła pracę zawodową. Podczas okupacji zajmował się jedynie wyrąbem mięsa na kartki z przydzielonego przez okupanta uboju. Niejednokrotnie występował jako tłumacz przy dostawach kontyngentowych bydła. Przy tej okazji udawało mu się nieraz uchronić rolników przed konfiskatą bydła. Po zakończeniu wojny włączył się w rytm odbudowy życia w całkowicie zniszczonym Jaśle. W trudnych warunkach rozpoczął wytwarzać wyroby wędliniarskie i wyrąb mięsa. Wysokie podatki i domiary zmusiły go jednak do likwidacji warsztatu. Podjął pracę w firmie "Paged", skąd przeszedł na emeryturę. Zmarł 30 listopada 1983 r. Został pochowany na starym cmentarzu w Jaśle.
  25. Stanisław Kostecki (*01.11.1926 Witosze - zm. 05.05.1987), syn Jana i Anny, poślubił Bronisławę Pszczołowską z Tarakańców na Litwie, z którą miał trzech synów, między innymi Jarosława (*31.01.1955 Tarakańce). Kosteccy w 1958 r. przeprowadzili się do Polski, do Brzegu Dolnego. Jarosław ożenił się z Małgorzatą Strzyżewską z Gniezna i ma z nią córkę Karolinę (*28.12.1980 Gniezno).
  26. Stanisław Kostecki, obserwator, pilot, ukończył VIII promocję Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie z pierwszą lokatą. Walczył podczas II Wojny Światowej.
  27. Stanisław Kostecki z Dubicy k/Wisznic, ożenił się z Ireną Waszczuk. Prawdopodobnie, w latach 60-tych XX wieku małżonkowie Kosteccy przenieśli się na Górny Śląsk do lub w okolice Rybnika.
  28. Stanisław Kostecki z Magdaleną z Łyżwińskich miał syna Stanisława, a ten z Katarzyną Klisza, miał Stanisława Józefa, dwojga imion, urodzonego 10 lipca 1880 r. we Lwowie i ochrzczonego w par. św. Mikołaja we Lwowie.
  29. Stanisław Kostecki (*1914 - zm. 1984), przybył do Mirska tuż po zakończeniu działań wojennych jesienią 1945 roku. Już 5 listopada 1945 roku, razem z prof. Marianem Didkowskim i jego żoną Walentyną, uruchomili placówkę szkolną na ul. Betleja. Od podstaw organizował szkołę dla dzieci pierwszych mieszkańców Mirska. Był też organizatorem szkoły średniej oraz utworzył Towarzystwo Przyjaciół Szkoły Średniej. Dzięki jego staraniom w budynku przy ul. Wąskiej powstała Szkoła Handlowa. Przez kilkanaście lat pełnił funkcje z-cy dyrektora Liceum Ogólnokształcącego w Mirsku. Był także organizatorem i wieloletnim dyrektorem szkoły średniej w systemie wieczorowym. Przede wszystkim był wspaniałym człowiekiem, nauczycielem, pedagogiem i wychowawcą budzącym respekt i wielki szacunek. Człowiek wielkiego formatu z niepospolitą osobowością, który wychował wiele pokoleń mieszkańców Mirska i okolic.
  30. Stanisław Józef Kostecki (*06.05.1908 Tarnów), artysta grafik.
  31. Stanisław Kostecki; pochodził z Wołynia; uczestnik powstania listopadowego; podoficer 2 pułku strzelców pieszych; wyemigrował do Francji; w grudniu 1832 r. przebywał w Montpellier, a następnie był w Sarthe.
  32. Stanisław Kostecki, w latach 1772-1773 mieszkaniec wsi Papros, pow. kruszwicki.
  33. Stanisława Kostecka, zmarła w 1905 r.; pochowana na Cmentarzu Rakowickim w kwaterze Q.
  34. Stanisława Kostecka, zmarła 08.03.1914 r. w wieku 22 lat, pochowana na Powązkach wraz z Pelagią z Messingów Kostecką, zmarłą 01.09.1914 w wieku 57 lat (kwatera 19-IV-1).
  35. Stefan Kostecki (*02.09.1823 Nowy Kałusz - zm. 26.03.1824 Nowy Kałusz), syn Stanisława (*ok. 1795 - zm. 01.07.1823 Kałusz) i Justyny Gasiewskiej. Stanisław Kostecki, lorarius, żył lat 28. Justyna wyszła ponownie za mąż w 1825 r.
  36. Stefan Kostecki (*1915), aresztowany w 1939 r. w Łucku i więziony w obozie w Równem.
  37. Stefan Kostecki, nauczyciel zatrudniony w szkole w Sierakowicach od 1 września 1932 r. W roku szkolnym 1932/33 przebywał na Wyższym Kursie Nauczycielskim. Po II wojnie światowej był aż do swej śmierci, tzn. do 1949 r. kierownikiem Szkoły Podstawowej w Kartuzach. Natalia Kostecka, była zatrudniona w Sierakowicach, także od 1 września 1932 r. Po II wojnie światowej pracowała aż do emerytury w Szkole Podstawowej w Kartuzach. Zmarła 30 października 1981.
  38. Stefan Kostecki, w 1948 r. członek polskiego podziemia młodzieżowego w Odelsku w rejonie grodzieńskim; aresztowany i zesłany do łagru; przez długi czas po zwolnieniu pracował w Grodnie na budowie. Był starszym brygadzistą brygady robotniczej, która niejednokrotnie wykonywała plan z nawiązką, jednak nigdy nie został odznaczony za wzorową pracę, gdyż kierownictwo było poinformowane o jego przeszłości. Starszy syn Stefana studiował w seminarium duchownym w Polsce.
  39. Szymon Kostecki (*ok.1775 - zm. 25.05.1822 Międzyrzec Podlaski), syn Szymona i Marianny, wyznania greckokatolickiego. Według rodzinnych przekazów miał pochodzić spod Stanisławowa i brał udział w Powstaniu Kościuszkowskim. Dostał się do niewoli i jako jeniec został wywieziony na Podlasie. Tu poznał swoją przyszłą żonę Apolonię z d. Osipik (*ok.1784 - zm. 01.03.1844), córką Justyna i Joanny z Wierzbickich. Nazwisko żony Szymona Kosteckiego - Osipik, może wskazywać, że pochodziła ona z Dubicy leżącej obok Wisznic, gdzie nazwisko to jest popularne. Szymon Kostecki mieszkał w domu przy ul. Siedleckiej nr 219 w Międzyrzecu Podlaskim. Był majstrem kunsztu murarskiego. Prawdopodobnie, ożenił się po raz drugi - z Apolonią Wierzbicką. Z pierwszego małżeństwa miał dzieci: Mariannę (*ok. 1801 - zm. 30.06.1817); Michała (*30.09.1803 Wisznice - zm. przed 1859), także z zawodu murarza. Z drugiej żony miał dzieci: Antoniego (zm. 20.08.1810); Jana (*10.11.1810 - zm. 28.11.1813); Andrzeja (*ok.1810 - zm. 08.03.1843) malarza; Petronelę (*10.07.1814 - zm. 22.03.1815); Symeona (*14.02.1816 - zm. 06.09.1848), kawalera, z zawodu murarza; Teodora (*01.03.1819 - zm. 04.06.1851). Z nich, Andrzej Kostecki, ożenił się z Ksenią z d. Siłuczyk i miał z nią dzieci: Jana (*07.09.1827); Mariannę (*23.01.1830 - zm. 21.08.1830); Michała (03.11.1831 - zm. 23.07.1832); Petronelę (*06.07.1833); Annę (*14.02.1835 - zm. 01.06.1840); Ewę (*12.01.1840 - zm. 05.05.1847). Teodor Kostecki ożenił się z Dominiką Tomaszewską i miał z nią dzieci: Katarzynę (*06.12.1842); Mariannę (*02.10.1846 - zm. 05.09.1848). Teodor Kostecki ożenił się po raz drugi - z Teodorą z Weków. Ich dziećmi byli: Józef (*05.01.1848 - zm. 11.09.1848); Józef (*05 kwietnia 1849); Anna (*30.08.1850). Natomiast, Michał Kostecki w 1823 r. poślubił w Międzyrzecu Weronikę Zaniewicz (*07.07.1802 Międzyrzec - zm. 08.04.1859), córkę Nikifora i Marty z Kudiuków. Miał z nią dzieci: Anastazję (zm. 08.11.1825); Mariannę (*12.10.1826 - zm. 14.10.1826); Jana (*26.08.1827 - zm. 1901); Józefa (*03.02.1832 - zm. 01.04.1832); Grzegorza (*20.01.1833); Anielę (*01.08.1835); Stefana (*07.01.1839); Mikołaja (*19.12.1841). Z nich, Grzegorz w 1852 r. poślubił Dominikę z d. Lewczuk. W dniu 22.01.1863 r. brał udział w ataku na Radzyń. Jan Kostecki, w 1845 roku ożenił się z Antoniną z d. Mikołajczuk, córką Eliasza i Teodory z Kozluków. Za to, że nie chciał przejść na wiarę prawosławną oraz za odmawianie różańca i śpiewanie polskich pieśni religijnych, został w 1866 r. aresztowany na rozkaz naczelnika powiatu radzyńskiego i wywieziony do Szlisenburga pod Petersburgiem, a jego majątek częściowo skonfiskowano. Miał następujące dzieci: Michalinę (*30.05.1848); Paulinę (*19.11.1849); Tomasza (*17.10.1851- zm. 14.08.1855); Katarzynę (*10.12.1854); Teofila (*03.11.1857); Emilię (*21.08.1860); Helenę (*22.04.1863); Izabelę (*01.09.1864); Tadeusza (*ok.1865 - zm. 14.11.1957); Mariannę (*07.09.1868 - zm. 17.04.1874); Pawła (*05.10.1873 - zm. 1875). Z nich, Tadeusz Kostecki w 1918 r. odzyskał skonfiskowany plac w Międzyrzecu i przekazał go na rzecz Kościoła (obecnie stoi na nim parafia). Umarł i został pochowany w Międzyrzecu. Tadeusz ożenił się z panną, z domu Wierzbicką. Pobrali się potajemnie w Krakowie. Ich dziećmi byli: Filipa i Julia, które umarły w Rosji; Teresa; Wacław (*1901 - zm. 1993) oraz Feliks (*19.09.1907 - zm. 23.11.1992 Warszawa-Międzylesie). Wacław miał tylko córkę, natomiast Feliks, z Czesławą z domu Markowską, miał czterech synów: Zbigniewa (*13.11.1934); Kazimierza (*19.09.1942), pułkownika w stanie spoczynku; Tadeusza (*21.04.1946); i Jerzego (*01.03.1948). Z nich, Zbigniew ma córkę Małgorzatę (*14.08.1974) i syna Dariusza (*26.08.1965). Kazimierz ma córkę Ewelinę (*21.02.1974) i miał syna Jacka (*1970), kapitana WP, który zginął w Iraku 15.12.2004; Tadeusz nie ma dzieci, a Jerzy ma dwie córki Beatę i Marzenę. Natomiast, Dariusz ożeniony z Anną z d. Cymbała ma syna Aleksandra (*06.12.2005).   
  40. Tadeusz Kostecki, zmarły 17.04.1948 r. i Wanda, zmarła 11.02.1947 r., oboje pochowani na Powązkach (kwatera 131-II-2).
  41. Tadeusz Kostecki, naczelnik obwodu, Sekcja Straży Obywatelskiej, Wydział Wywiadowczo-Kryminalny.
  42. Tadeusz Kostecki (10.11.1919 - 15.12.1981), urodził się w Luszowicach w pow. Dąbrowa Tarnowska. Gdy miał 2 lata zmarła jego matka i był wychowywany przez starszą siostrę i ojca. Od 1928 roku zamieszkał w Krakowie, gdzie ukończył m.in. trzyletnie liceum budownictwa wodnego, do którego wybierani byli najbardziej uzdolnieni matematycznie uczniowie. Był człowiekiem wielkiego serca i wielkich zasług, ale bardzo skromnym, który nie lubił mówić o sobie. Był żołnierzem września, a następnie wstąpił do Armii Krajowej, działając w powiecie nowosądeckim i brzeskim. W czasie okupacji pracował w firmie niemieckiej "Beton und Monierbeton" przy kończącej się budowie zapory w Rożnowie na Dunajcu. Po wyzwoleniu kontynuował pracę przy tej zaporze aż do sierpnia 1945 roku, kiedy to został oddelegowany do Okręgowej Dyrekcji Dróg Wodnych we Wrocławiu. Z instytucją tą, mimo jej licznych reorganizacji, był związany do końca życia. Był pionierem Wrocławia i jednym z pierwszych studentów Politechniki, bowiem studia rozpoczął w listopadzie 1945 roku na Wydziale Budownictwa - Oddziale Inżynierii Wodnej. Jeszcze w czasie studiów prowadził zajęcia dydaktyczne jako doświadczony hydrotechnik, a po studiach, pracując w ówczesnym Rejonie Dróg Wodnych, prowadził wykłady dla studentów z budownictwa wodnego. Pasją do tej dziedziny budownictwa zaraził także swojego syna, często opowiadając lub pokazując wielkie budowy, te, w których uczestniczył - m.in. stopień wodny w Brzegu Dolnym, zbiorniki Nysa na Nysie Kłodzkiej i Słup na Nysie Szalonej, obserwatorium na Śnieżce, a także wiele innych, które nadzorował, pełniąc stanowiska kierownicze i dyrektorskie. Był świetnym specjalistą hydrotechnikiem, członkiem Międzynarodowej Komisji Wielkich Zapór oraz rzeczoznawcą budownictwa wodnego i dzięki temu piastował zawsze wysokie stanowiska, mimo że nie dał się nigdy nakłonić do wstąpienia do PZPR. Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi i wieloma innymi resortowymi odznaczeniami. Miał silne poczucie obowiązku, był skromny, małomówny, uważał, że o człowieku powinny świadczyć czyny, a nie jego słowa. Nie wysuwał się na pierwszy plan, był wielkoduszny i lojalny wobec przyjaciół. Nigdy nie wykorzystywał swojego stanowiska do czerpania osobistych korzyści. Całym swoim życiem dawał świadectwo wartościom, które cenił. Najważniejsze dla niego było żyć uczciwie, w zgodzie ze swoimi zasadami, zawsze postępować przyzwoicie. Szanował ludzi i postępował tak, by ich nie urażać, ufał im, doszukiwał się w ich postępowaniu dobrych intencji, a rozczarowania z ich powodu były dla niego bolesne. Lubił pomagać ludziom absolutnie bezinteresownie, robił to z potrzeby wewnętrznej, taki był. Niełatwo zawierał bliskie znajomości, w towarzystwie nie starał się skupiać na sobie uwagi, wolał być na uboczu. Sam każdą pracę wykonywał porządnie, po prostu nie wyobrażał sobie, by można było spać spokojnie, jeśli się coś zrobiło byle jak. Dotyczyło to nie tylko pracy zawodowej, ale i spraw przyziemnych, jak porządki domowe, za które się od czasu do czasu zabierał. Był osobą wierzącą, ale nie obnosił się z tym. Inne główne wartości cenione przez Niego to honor i wiedza. Był człowiekiem mądrym i twórczym, o różnorodnych zainteresowaniach, typem naukowca, interesowała go praca badawcza, mniej dydaktyka. Był wspaniałym, porządnym człowiekiem, mądrym i uczciwym. Miał swoje pasje, którymi oprócz pracy był bridż sportowy, książki, szachy i krzyżówki, których rozwiązywaniem zaraził całą rodzinę. Miał również swoje zasady, którym nigdy się nie sprzeniewierzył - prawość, życzliwość i umiłowanie wolności, dlatego tak bardzo popierał to, co zaczęło się w Polsce w sierpniu 1980 roku. Należał do "Solidarności" i z przejęciem śledził wszystkie doniesienia o strajkach i był szczęśliwy, że dożyje czasów, gdy Polska znowu stanie się demokratycznym i niezawisłym państwem. Dlatego za swój obowiązek uważał wzięcie udziału w strajku, jaki ogłosiła "Solidarność" po wprowadzeniu stanu wojennego i na ochotnika zgłosił się jako delegat Okręgowej Dyrekcji Gospodarki Wodnej we Wrocławiu do przyłączenia się do protestu na Politechnice Wrocławskiej. Niestety, nie było mu dane doczekać tej wolności - zginął podczas brutalnej akcji pacyfikacji uczelni przez ZOMO w dniu 15 grudnia 1981 roku. W manifestacyjnym pogrzebie Tadeusza Kosteckiego wzięło udział wiele tysięcy Wrocławian, mimo że wiele zakładów pracy miało zakaz zwalniania ludzi na jego pogrzeb, i mimo budzącej postrach silnej obstawy MO i ZOMO. 21 lat później na Politechnice Wrocławskiej, w gmachu głównym - w miejscu jego tragicznej śmierci - odsłonięta została tablica upamiętniająca jego imię, jako pierwszej ofiary stanu wojennego.
  43. Teodor Kostecki, żonaty z Eudoksją Krysków, miał syna Mikołaja, (ur. 23.12.1900) w Jeziernej, powiat zborowski (Zborów); wyjechał do Francji w poszukiwaniu pracy i tam ożenił się z Eufrozyną Puką; z drugiej żony, Włoszki z pochodzenia, ma córkę Annę. Fedko Kostecki, lat 39, w 1905 roku i Wasyl Kostecki, lat 42, w 1909 roku, wyemigrowali z Jeziernej do USA. Rodzina wyznania prawosławnego lub greko-katolickiego.
  44. Teodor Merzlak Kostecki, w latach 1927-29 pełnił w Hajnówce funkcję komendanta Zjednoczonych Straży Pożarnych Fabrycznych.
  45. Tomasz Kostecki (ur. ok.1774), piekarz w Uniejowie, żonaty z Julianną z Kamieńskich.
  46. Tomasz Kostecki poślubił w 1840 r. Katarzynę Kołoszyńską, a Kazimiera Kostecka poślubiła w 1861 r. Zygmunta Brzeźnickiego (Górzno k/Garwolina)
  47. Wacław Kostecki, major, szef saperów na Zachodzie, odznaczony Krzyżem Grunwaldu.
  48. Warwara Kostecka (lat 23) z miejscowości Lipica Górna, pow. rohatyński, woj. lwowskie, wyjechała w 1913 r. do Stanów Zjednoczonych
  49. Wawrzyniec Kostecki (ur. 1795), syn Wawrzyńca; lat 30; szklarz; mieszczanin urodzony i mieszkający w Kamieńcu Podolskim; z żoną Marianną miał syna Michała, lat 2.
  50. Wawrzyniec Kostecki (zm. 1918), proboszcz kościoła p. w. św. Jana Jerozolimskiego w Poznaniu.
  51. Wiktor Kostecki (ur. 1912), syn Jana; aresztowany w Szepietówce w 1937 r.; osadzony na 10 lat w łagrze Reszoty; po zwolnieniu z obozu pracował jako maszynista; po zrehabilitowaniu wyjechał do Nowosybirska; umarł prawdopodobnie w 1987 r.
  52. Wiktoria Kostecka (lat 28) i Amelia Kostecka (lat 22), obie z miejscowości Wiatowice, pow. wielicki, wyjechały w 1921 r. do Stanów Zjednoczonych.
  53. Wiktoria Kostecka, obdarzona nieprzeciętną urodą pokojówka z pałacu Wodzińskich w Służewie, pozowała na początku XX wieku Wacławowi Bębnowskiemu do rzeźby postaci Marii dla wystroju kościoła w Służewie.
  54. Wincenty Kostecki (lat 39) z miejscowości Warzyce, gm. Jasło, wyjechał w 1908 r. do Stanów Zjednoczonych
  55. Wincenty Kostecki (Brown), syn Jana Kosteckiego (Brown) i Marii Anny, urodzony 13.03.1859 r. w Niemczech.
  56. Wincenty Kostecki (ur. 1913), syn Kacpra, deportowany w 1940 r. z obwodu białostockiego do Soługi. Tego też roku uciekł, a w 1941 r. został aresztowany w obwodzie archangielskim. Wstąpił do Armii Andersa.
  57. Wincenty Kostecki, mieszkaniec miejscowości Wyciąże k/Krakowa, w latach 1862-1866 toczyła się po nim sprawa spadkowa
  58. Witali Kostecki (ur. 1916), syn Michała, aresztowany w 1941 r. w obwodzie białostockim.
  59. Witold Kostecki (ur. 1919), syn Dominika, aresztowany w 1944 r. i osadzony w obozie w Staszkowie. W 1948 r. repatriowany do Polski.
  60. Witold Kostecki (ur. *1920- zm. 1952), syn Władysława, więzień polityczny, zmarł w Centralnym Więzieniu Wronki.
  61. Władysław Kostecki, pracowniki piekarski, brat Henryka, obaj mieszkańcy Prokocimia. Zginął w walce na ORP "Grom", dnia 04.05.1940 pod Narwikiem.
  62. Władysław Kostecki, w okresie czerwiec 1947 - maj 1949, naczelnik Lądka Zdroju.
  63. Władysław Kostecki, urodzony w dniu 30.10.1895 r. w Trzuskawiu, w powiecie warszawskim; pochodzenia robotniczego; samouk; robotnik rolny w latach 1905-1914; na robotach fortyfikacyjnych w Rosji w latach 1915-1917; od września 1917 r. sanitariusz w szpitalu wojskowym w Moskwie; w 1918 r. w pułku kawalerii Armii Czerwonej w Tambowie; sanitariusz w pociągu pancernym nr 108 w latach 1918-1920; w 1921 r. w szpitalu wojskowym w Tambowie; pracownik służby rolnej w Tambowie w latach 1921-1922; powrócił do kraju w 1922 r.; robotnik w Warszawie i okręgu podwarszawskim w latach 1922-1938; na robotach w Niemczech i we Francji w latach 1946-1962; w 1966 r. mieszkał w Świdnicy. Ożenił się z Heleną Bielecką, pochodzącą z rodziny drobnoszlacheckiej spod Domaniewa. Miał syna Zenona, mgr ekonomii, żonatego ze Stanisławą Malicką, malarką, którego córką jest Zenona, lekarz medycyny w Lubinie, za Janem Arturem Mielnikiewiczem.
  64. Władysław Kostecki, starszy sierżant, szef szwadronu 71 dywizjonu pancernego Wielkopolskiej Brygady Kawalerii.
  65. Władysław Kostecki, syn Michała, kapral 7 pułku piechoty LWP, zmarł z ran w dniu 17.04.1945 r. w batalionie sanitarnym w Gądnie.
  66. Władysław Kostecki, syn Władysława, w marcu 1944 roku, żołnierz samodzielnego batalionu rozpoznawczego Armii Czerwonej; odznaczony medalami polskimi i radzieckimi; w 1978 r. kapitan rezerwy, odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i innymi.
  67. Władysław Kostecki (ur. 1879), gimnazjalista, rewolucjonista.
  68. Władysław Kostecki, syn Kazimierza, (ur. 1907), rozstrzelany w Karelii.
  69. Władysław Kostecki (ur. 1908), syn Stanisława, aresztowany w 1939 r. i ponownie w 1940 r. w obwodzie kirowogradzkim.
  70. Włodzimierz Kostecki, urodzony w 1878 r., wyznania grecko-katolickiego, pracował w Stanisławowie jako nauczyciel języka greckiego i ruskiego.
  71. Włodzimierz Kostecki (1905 - 1968), syn Mikołaja; ukraiński malarz; Narodowy Artysta Ukrainy; członek-korespondent Akademii Sztuk Pięknych ZSSR.
  72. Włodzimierz Kostecki (ur. 1893), syn Józefa, aresztowany w 1940 r. w obwodzie tarnopolskim, a w 1941 r. uwięziony w obozie w Workucie.
  73. Włodzimierz Kostecki (ur. 1922), syn Jana, aresztowany w 1940 r. na Białorusi.
  74. Wojciech Kostecki, mieszkaniec Lwowa, ożeniony z Marianną, miał dzieci: Jana Kantego Marcina, (ur. 21.10.1776); Michała Hieronima, (ur. 28.09.1777); Magdalenę Franciszkę, (ur. 31.03.1783).
  75. Wojciech Kostecki, honestus, w jednej z metryk z 1802 r. występował jako chrzestny, Piętno k/Tuliszkowa, parafia Grzymisław.
  76. Wojciech Kostecki, sławetny, mieszczanin z Uniejowa, w 1773 r. przybył do Kalisza w poszukiwaniu złodzieja.
  77. Wojciech Kostecki, syn Marcina i Konstancji, w 1808 r. sprzedał Józefowi Weberowi posiadłość Huba w kolonii Bibianna, należącej do Dóbr Piętno.
  78. Wojciech Kostecki, honestus, z małżeństwa z Teresą, miał córkę Antoninę (ur. 09.06.1778 Jarocin).
  79. Wojciech Kostecki (lat 43) z miejscowości Krużlowa, pow. nowosądecki, wyjechał w 1909 r. do Stanów Zjednoczonych
  80. Wojciech Kostecki (*16.03.1936 Warszawa), zadebiutował w teatrze w 1959 r., aktor teatrów: im. W. Bogusławskiego w Kaliszu (1959-60), Bałtyckiego w Koszalinie (1960-65), Klasycznego w Warszawie (1965-68), Dolnośląskiego w Jeleniej Górze (1968-72), Dramatycznego w Warszawie (1972-73), im. W. Bogusławskiego w Kaliszu (1973-74), im. S. Jaracza w Olsztynie (1974-78), im. Węgierki w Białymstoku (1978-81), Bałtyckiego w Koszalinie (1981-86). W 1980 r. otrzymał odznaczenie Zasłużony Działacz Kultury.
  81. Wojciech Kostecki, garncarz z miasta Dubno na Wołyniu, w 80-tych latach XVIII wieku uczestniczył przy budowie pałacu Sanguszków w Sławucie.
  82. Wojciech (Albrecht) Kostecki, w latach 1793-1794 mieszkał w miejscowości Słupce (?), pow. kaliski.
  83. Zbigniew Jan Kostecki (*26.09.1913 Ałapajewsk, obwód swierdłowski na Uralu), syn Władysława, porucznik, mgr farmacji, aresztowany w 1939 r. i osadzony w obozie w Kozielsku, został rozstrzelany w 1940 r. w Katyniu.
  84. Zofia Kostecka poślubiła w 1814 r. Marcina Grzybka (Siercza, par. wielicka).
  85. Zofia Kostecka poślubiła Zygmunta Hauke-Bosaka w latach 80-tych XIX wieku w Warszawie.
  86. Zuzanna Kostecka (lat 46), Józef Kostecki (lat 10) w 1912 r. oraz Józef Kostecki (lat 30) i Anna Kostecka (lat 21) w 1909 r., wszyscy z miejscowości Dolina, woj. stanisławowskie, wyjechali do Stanów Zjednoczonych
  87. Zygmunt Kostecki z Aleksandrą Babińską, miał córkę Wiesławę, zmarłą 15.02.1927 r. w wieku 2 lat, pochowaną na Powązkach.
  88. Zygmunt Kostecki, zmarły 24.03.1993 r. w wieku 89 lat; Karolina Kostecka, zmarła 11.04.1911, pochowani na Powązkach (kwatera 191-6-3).
  89. Zygmunt Kostecki, urodzony w 1901 r., pracował w Warszawie jako nauczyciel gimnastyki.
  90. Zygmunt Kostecki, urodzony w 05.02.1913 r. w Nowince, powiat Sokółka, strzelec rezerwy, nr jeniecki 45572, Stalag X B, zmarł 11 VI 1941 w szpitalu jenieckim w Tangerhütte, nr grobu 237.
  91. Zygmunt Kostecki, więzień obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu-Brzezince (1941).
  92. Zygmunt Kostecki (1944), pseud. "Rysiek", strzelec, uczestnik Powstania Warszawskiego.
  93. Kostecki, komisant Wydziału Żywności w głębi powiatu zawiślańskiego, ziemi warszawskiej, czyli tej części, jaka styka się z powiatem garwolińskim.
  94. Kostecki (1879), ksiądz greko-katolicki, proboszcz parafii p. w. Zmartwychwstania Chrystusa Pana w Zbarażu.
  95. Kostecki, kpt. WP, dowódca kompanii walczącej w 1939 r. na Półwyspie Helskim.
  96. Kostecki, inżynier mieszkający w Warszawie. W 70-tych/80-tych latach XIX wieku, był naczelnikiem dystansu linii Kolei Nadwiślańskiej. Po otrzymaniu dymisji, jego rodzina zaczęła żyć w biedzie. Kostecki dostał posadę inżyniera z pensją 300 rs. na miesiąc w Besarabii, przy robotach związanych z budową linii kolejowej. W 1890 r. miał dzieci: dorosłą córkę-pannę, syna (15 lat), córeczkę (12 lat) i drugiego synka (7 lat). W 1890/91 roku Kostecki z rodziną spędził zimę w Warszawie. Na wiosnę miał już wyznaczone stanowisko zastępcy naczelnika XV odcinka do Bielc, powiatowego miasta w Besarabii. Wczesną wiosną 1891 r. Kostecki zastępował naczelnika odcinka, który miał przyjechać do pracy dopiero w maju.
  97. Kostecki, pchor. Armii Ochotniczej w 1920 roku, znany z góry Stracenia, po mężnych, z wielkiem narażeniem się dokonanych czynach, przez rtm. Krynickiego pod Zadwórzem podany do awansu na porucznika.
  98. Kostecki, w 1794 roku mieszkaniec wsi Rogalin, par. Kaczewo, pow. radziejowski.
  99. Kosteccy (1863), dwaj powstańcy styczniowi, pochodzący z Leska.
  100. Kosteccy, bracia rodzeni, pochodzący z Kresów, którzy w 1945 r. osiedlili się w Brzegu.
  101. Kosteccy, przyjechali na teren obwodu tomskiego w 1896 r. z guberni wileńskiej, ze wsi Bojary położonej niedaleko miasta Mjadel, wskutek reformy rolnej, która umożliwiła obywatelom Rosji przemieszczenie się. Za czasów stalinowskich Kosteccy - ojciec i syn, zostali rozstrzelani w 1938 roku. Pozostał wnuk, który zmarł około 2006 r. w wieku 73 lat. Obecnie, jego syn, wraz z rodziną, mieszka w miejscowości Sarafanowka.
  102. Kosteccy, pochowani w grobowcu, w części katolickiej na Starym Cmentarzu w Łodzi przy ul. Ogrodowej.
  103. Kosteccy, w XIX wieku właściciele kamienicy przy rynku w Kielcach.
  104. Kosteccy - w 1560 r. na ziemi koło Pińczowa, będącej własnością Mikołaja Oleśnickiego, powstała kolonia dla uchodźców wyznaniowych. Ponieważ przybysze z Italii byli zdecydowanie najliczniejsi, toteż od nazwy ich nacji wzięła się nazwa dla wsi - Włochy. Z upływem czasu przybysze ulegli zupełnej polonizacji przekształcając swoje pierwotne nazwiska na z polska brzmiące. Mistale to dziś Misztale, Bonanowie stali się Baniami, Coci spolszczyli się na Ciaciów, a Costowie to Kosteccy.
  105. Kosteccy z Doliny:
    Kosteccy zanotowani w księdze zapowiedzi z lat 1898-1931 parafii Dolina2
  106. Po rewindykacji (1772) otrzymała Dolina zarząd, składający się z dwóch konsulów: Nikoły Kosteckiego i Teodora Marewicza, jako też burmistrza Marcina Lachowicza, którzy tworzyli magistrat.3
  107. Kosteccy z Wieliczki i okolic:
    Pierwszy wpis o Kosteckich w parafii wielickiej pochodzi z V 1604r. Pojawiają się wpisy o Kosteckich, lecz są to wpisy, które trudno powiązać ze sobą i pojawiają się rzadko
  108. Kosteccy wyznania rzymsko-katolickiego z Wilna i okolic:
  109. Kosteccy w Wisznicach:
    W Wisznicach na początku XIX wieku istniały dwie parafie unicka i łacińska. Kosteccy występują wśród wiernych obydwu obrządków. Prawdopodobnie, Kosteccy-unici w Wisznicach wywodzili się z katolików, a przyjęcie unii wiązało się u nich z uzyskaniem gospodarstwa pańszczyźnianego. W Wisznicach wszyscy chłopi byli unitami, a rzemieślnicy, szlachta i znaczna część służby łacinnikami. Sugeruje to, że każdy, kto dostawał gospodarstwo stawał się przymusowo unitą. Być może była to jakaś lokalna tradycja, albo zmiany obrządku mogły być "instytucjonalne". Większość łacinników miała nazwiska z sufiksem -ski, tymczasem wsród unitów tylko kilku, ale jedynie Kosteccy przez pewien czas byli wiernymi obydwu wyznań. Kosteckich nie sposób jednak znaleźć na początku XVIII wieku, wśród członków "elitarnych" grup różańcowych w Wisznicach, ani spisu służby dworskiej.
  110. Kosteccy występujący w Księdze adresowej Polski (wraz z w. m. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa z roku 1928.[lista]

1 pod hasłem Stanisław Kostecki, jako nazwisko jego żony, także występuje Lazarowicz (zapewne Ormianie polscy). Być może jest to wspólna rodzina z Antonim Kosteckim?
2 Dane o Kosteckich z Doliny otrzymałem dzięki uprzejmości p. Włodzimierza Macewicza.
3 J. Kostowiecka, Z przeszłości Doliny, Dolina 1936, s. 20.