Piotr Kostecki, który miał syna Jana, cześnika przemyskiego. Marcin, skarbnik nurski, syn Jana, dziedzic części Kostek w 1689 r., z Marii Ławickiej vel Słoneckiej, miał synów: Antoniego Wojciecha i Szymona. W 1689 r. w żydaczewskim grodzkim sądzie odbyła się sprawa pomiędzy szlachcicem Marcinem Kosteckim, skarbnikiem nurskim, dziedzicem osady Kostki, a małżonką jego, Marią ze Słoneckich Kostecką, o posiadanie wszelkiej ruchomości, srebra, mebli, pieniędzy, a także osady Kostki ze wszystkimi przynależnościami. Z kolei, w 1695 r. w żydaczewskim sądzie ziemskim został zawarty akt pomiędzy szlachcicem Mikołajem Sochaczewskim, synem Jana, a osobą Marcina Kosteckiego, skarbnika nurskiego, o sprzedaży na wieczność, Marcinowi Kosteckiemu, majątku Chaszczewo, w ziemi żydaczewskiej, wraz z chłopami. W 1706 r. Antoni Wojciech, syn Marcina, wziął w wieczne władanie nieruchomość części majątku Chaszczewo, jaka to część spadła na niego w wyniku prawa dziedziczenia. W 1709 r. Antoni Wojciech sprzedał Janowi Sawickiemu część majątku Chaszczewo, wraz z chłopami i wszystkimi wygodami, za 1900 złotych polskich. Antoni Wojciech, jako towarzysz w chorągwi nadwornej Józefa Ossolińskiego, starosty chmielnickiego i pułkownika wojsk polskich, otrzymał w dniu 24.06.1739 r. część Tereszpola k/Chmielnika, w powiecie lityńskim na Podolu. W 1762 r. Antoni Wojciech zapisał na wieczność swojemu synowi, Józefowi Jakubowi, pozostałą część majątku Chaszczewo¹, a kolejną część zapisał Wincentemu Bajerowi, podczaszemu chełmskiemu (1775), synowi Jana Franciszka i Marianny Łabędzkiej.
Szymon miał synów: Macieja i Ignacego. Maciej otrzymał w 1782 r. zapis od Ossolińskiego, wojewody podlaskiego, na dożywotnie użytkowanie wsi Dworek.²

Antoni Wojciech był żonaty z Zofią. Jego dziećmi byli:

1. Józef Jakub, urodzony prawdopodobnie w Chaszczewie, ochrzczony 06.08.1728 r. w sokoleckim kościele parafialnym (Sokołów, powiat żydaczewski). Józef Jakub, dziedzic części Tereszpola, żonaty z Franciszką, miał syna Benedykta, urodzonego 11.03.1770 r. Z małżeństwa z Ewą Guzowską, miał m. in. synów: Jana, urodzonego 27.10.1772 r., ochrzczonego w kumanowieckim kościele parafialnym (Kumanowce, powiat lityński); Antoniego Józefa, urodzonego 25.05.1781 r., ochrzczonego w kumanowieckim kościele parafialnym; Józefa, urodzonego 19.05.1782 r., ochrzczonego w kumanowieckim kościele parafialnym; oraz Joachima. W dniu 09.12.1816 r. został spisany akt pomiędzy Janem, Antonim Józefem, Józefem i Joachimem, braćmi rodzonymi, synami Józefa Jakuba i Ewy z Guzowskich, o rozdzielenie pomiędzy siebie części osady czynszowej Tereszpol. Wszyscy zostali zapisani w 1802 r. do 1 części księgi szlachty guberni podolskiej. Z nich, Jan, żonaty z Marianną Brylińską h. Sas, miał synów: Michała Antoniego, urodzonego 04.07.1822 r., ochrzczonego w chaszczewskim kościele; Leona, urodzonego 09.02.1823, a ochrzczonego w chaszczewskim kościele. Antoni Józef, syn Józefa Jakuba, żonaty z Teklą Krokowską, miał synów: Józefa Wincentego, urodzonego 12.02.1818 r., ochrzczonego w kumanowieckim kościele parafialnym; Jana, urodzonego 25.05.1830 r., ochrzczonego w kumanowieckim kościele parafialnym; Pawła, urodzonego 27.01.1835 r.³ Według rodzinnych przekazów, Kosteccy utracili Tereszpol i Bohaczówkę za udział w powstaniu listopadowym.⁴ Wilhelm Józef, syn Michała Antoniego, dzierżawca Trojanki na Podolu, z Marią Piotrowską h. Korwin, miał synów: Konrada, mieszkającego przez pewien czas w Jaworze, majątku swojego teścia – Lisowskiego, potem w Warszawie, gdzie w okresie międzywojennym pracował w rzecznym przedsiębiorstwie przewozowym, a później był urzędnikiem MSW. Miał córkę Ewę. Zginął w Oświęcimiu; Jana, współwłaściciela sklepu chemicznego przy Krakowskim Przedmieściu w Warszawie, żołnierza kampanii wrześniowej 1939 r.; Jerzego (*26.5.1918 Humań), który ukończył studia prawnicze w Warszawie, gdzie mieszkał. Był urzędnikiem. Miał dwie córki. Zginął 10.03.1945 r. w Oświęcimiu (numer obozowy: 194926); Stefana Michała (* 08.10.1895 Rogowo, pow. humański), emerytowanego oficera Korpusu Ochrony Pogranicza, porucznika 6 dywizjonu taborów, aresztowanego w 1939 r. i osadzonego w obozie w Kozielsku, a następnie zamordowanego w Katyniu w 1940 r.⁵; oraz Stanisława, chorążego pilota, żołnierza Eskadry Lotniczej 4 Dywizji Strzelców utworzonej na Kubaniu w 1918 r. przy kontrrewolucyjnej Armii Ochotniczej gen. Denikina.⁶, który broniąc Lwowa zginął śmiercią lotnika w listopadzie 1918 r. Został pochowany na cmentarzu Orląt Lwowskich (kw. XVI, mogiła 1390). Z nich, Stefan Michał, miał synów: Bohdana i Tadeusza. Bohdan, po II Wojnie – dziennikarz i wyższy oficer LWP, ma syna Wojciecha, pracownika naukowego w Warszawie, a ten córkę Weronikę. Tadeusz, emerytowany dyrektor PAGEDU w Warszawie, ma córkę Annę.⁷
   Leon, syn Jana, właściciel Olszanki, w powiecie olgopolskim, z Olimpii Kruszyńskiej h. Prawdzic, córki Wojciecha Apolinarego i Justyny Jaroszyńskiej z Tywrowa, miał dzieci: Piotra Pawła oraz Franciszka, zmarłego w wieku 28 lat na serce; Ludwikę, zamężną Siedlecką; Wiktorię, żonę barona von Kochlera. Leon, umarł 10.01.1886 r. i został pochowany na Powązkach w Warszawie.⁸ Jego syn, Piotr Paweł (*1858 – †1908), dziedzic Olszanki, ożenił się z Wandą Józefą Teresą Kruszyńską (*1859 – †1944), córką Apolinera Walentego i Konstancji hr. de Lẽvis-Mirepoix (†1864).⁹ Ich synem był Leon Stefan Kostecki (*1882 – †1941), urodzony w Olszance, który ożenił się z Marią Dobrowolską (*1886 – †1967) h. Krzywda, córką Zygmunta Stefana z Lebedynki na Podolu i Julianny Sękowskiej h. Prawdzic. Leon Stefan opuścił Olszankę w 1918 r. i przez dwa lata, wraz z rodziną, tułał się po Kijowszczyźnie. Po Traktacie Ryskim wrócił do Polski i pracował przez jakiś czas w bankowości. Następnie, przeniósł się na Lubelszczyznę, gdzie był zarządcą majątku Fajsławice, należącego do Józefa Florkowskiego, krewnego żony. Z końcem lat trzydziestych XX wieku, dwór i ziemia przeszły na jego własność. Leon Stefan zmarł w Puławach w 1941 r. Jego synami byli: Leon; Zygmunt; i Jerzy, zmarły w wieku 25 lat w obozie niemieckim. Z nich, Zygmunt, urodzony w 1912 roku w Olszance, jako plutonowy WP, został w dniu 18.09.1939 r. aresztowany w Kostopolu przez Sowietów i osadzony w 1940 r.w obozie w Siewżełdorłagu, W dniu 03.09.1941 r. wstąpił do Armii Andersa. Po wojnie wyemigrował do USA, gdzie był wziętym lekarzem psychiatrą. Ożenił się z Joan Simmons i miał dzieci: Roger’a (*1957) i Julie (*1958). Zmarł w 1974 roku. Leon, syn Leona Stefana, urodził się 07.04.1916 r. w Olszance. Wraz z braćmi, kształcił się początkowo w domu rodzinnym, a potem w Gimnazjum im. Czartoryskich w Puławach. Po ukończeniu Wydziału Prawa w Uniwersytecie Warszawskim został dyplomatą R. P. w Pradze, Berlinie, Londynie i Lizbonie. Po wojnie zamieszkał w Paryżu, gdzie od lutego do lipca 1945 r. był radcą Ambasady R. P. W latach 50-tych był korespondentem paryskim radia Wolna Europa. Kolekcjonował dzieła sztuki, był tłumaczem sztuk teatralnych, opublikował pod pseudonimem Paweł Wilga kilka krótkich opowiadań i eseji literackich. W dniu 19.12.1969 r. został mianowany Kawalerem łaski i Dewocji, a w październiku 1990 r. Kawalerem Wielkiego Krzyża Honoru i Dewocji Związku Polskiego Kawalerów Maltańskich i przez dwa lata piastował godność kanclerza w zarządzie zakonu. Współpracował też z Polską Misją Katolicką w Paryżu. Umarł 03.12.1993 r. Leon Kostecki zapisał ponad 1 milion dolarów Kawalerom Maltańskim na pomoc dla chorych w Polsce oraz Fundacji Anne De Gaulle w Paryżu na pomoc upośledzonym dzieciom. W dniu 27.08.1995 r. odbyła się w Szczaworyżu k/Buska uroczystość, w czasie której, w miejscowym kościele została wmurowana tablica pamiątkowa ku czci Leona Kosteckiego. Przy okazji rodzina Kosteckich złożyła ofiarę w wysokości 6 tysięcy dolarów, za którą kupiono blachę na pokrycie dachu kościelnego. Podczas podniosłej Mszy Świętej odprawionej o godzinie 12 w południe, w imieniu Kosteckich zabrał głos profesor Maciej Michał Kostecki z Genewy, w imieniu Kościoła przemawiał opat OO Sercanów ze Stopnicy, natomiast w imieniu Zakonu Maltańskiego – Lech Sulimierski z Kielc.¹⁰
   
2. Antoni, urodzony 23.06.1736 r., właściciel części Siniakowców, żonaty z Antoniną, miał synów: Józefa, urodzonego 01.03.1769 r. w Siniakowcach, ochrzczonego 02.03.1769 r. w mukarowskim kościele parafialnym (Mukarów, powiat uszycki) i Jana, urodzonego ok. 1765 r.. Józef, żonaty z Anną, miał syna Gabriela, urodzonego 24.03.1811 r. w miasteczku Skwir na Ukrainie.¹¹ Gabriel, sekretarz dumy w Zwinogrodzie, ożenił się z Elżbietą Neyman i miał z nią synów: Mansweta, lekarza, urodzonego 02.08.1837 r. w Skwirze, ochrzczonego 29.12.1838 r. w pawołockim kościele parafialnym; Zenona, lekarza, urodzonego 20.06. 1845 r. w Skwirze; Januarego, urodzonego 16.09.1847 r. w Skwirze; Józefa; Izydora; Sylwiana; i Remigiusza. Z nich, Zenon, został wylegitymowany w guberni kamieniecko-podolskiej w 1857 r.; dyplom lekarza uzyskał w 1869 r.; w 1872 r. prowadził wolną praktykę we wsiach: Żdanówka i Niemince, w powiecie lipowieckim na Ukrainie; leczył skutecznie cholerę przetworami rtęci, szukając jednocześnie przy pomocy mikroskopu przyczyn nieznanej choroby; w 1873 r. mieszkał już w Ilińcach, w powiecie lipowieckim, skąd nadesłał do Gazety Lekarskiej wyniki operacji w artykule p. t. „O sposobie Graefego operowania zaćmy przez cięcie linijne i jego pomyślne rezultaty”; ogłosił ponadto pracę „Rana postrzałowa przedramienia (vulnus sclopetarium antibrachii)”; w spisie lekarzy z 1905-1906 roku wykazany w Ilińcach jako lekarz ziemski.¹²
   

Do tej rodziny należeli prawdopodobnie następujący Kosteccy:

• Emilia Kostecka, córka Gustawa oraz Leon(id) Kostecki, syn Grzegorza, szlachta.¹⁴

1 RPHA w Petersburgu, Sprawa szlachectwa Kosteckich wylegitymowanych w Cesarstwie Rosyjskim i zapisanych do ksiąg szlachty guberni podolskiej, fond 1343, opis 23, dieło 7611.
2 Derżawnyj Archiv Żytomirskoj Obłasti (DAŻO), Deło о dworianskom prishоżdenii roda Kosteckich, fond 146, opis1, N3072.
3 Ibidem.
4 Inf. Leon Kostecki z Paryża. Por. A. Boniecki, op. cit., t. XI, s. 348.
5 Lista Katyńska, 054/3 nr 117; W. K. Guldman, Pomiestnoje ziemliewladnie w podolskoj gubernii, Kamieniec Podolski 1903, s. 670
6 J. Pawlak, Polskie eskadry w latach 1918-1924, Warszawa 1989; K. A. Tarkowski, Lotnictwo polskie w wojnie z Rosją Sowiecką 1919-1920, Warszawa 1991; S. Borowy, Życiorysy poległych lotników, Warszawa 1933.
7 B.Rogala-Kostecki, Opowieść o latach pięknych i latach groźnych, Warszawa (maszynopis b. r.), s. 8.
8 Według inskrypcji na nagrobku (kw. 14-V-9), Leon Kostecki, urodził się 20.04.1823 r.
9 Piotr Paweł, syn Leona, szlachcic, występuje w spisie ziemian powiatu elizabetgrodzkiego guberni noworosyjskiej na 1908/1909 rok.
10 M. M. Kostecki, Wspomnienie o Leonie Kosteckim (1916-1993), maszynopis, Genewa 1993; B. Miciński, Korespondencja, Warszawa 1956.
11 Zob. AGAD w Warszawie, Archiwum Straszyńskich, Spis szlachty dziedzicznej powiatu skwirskiego, guberni kijowskiej; Gabriel, syn Józefa, szlachcic, występuje w spisie ziemian powiatu elizabetgrodzkiego guberni noworosyjskiej na 1908/1909 rok. Z powiatów: skwirskiego, lipowieckiego, machnowieckiego, w latach 40-tych XIX w., już jako chłopów, deportowano do guberni jekaterinosławskiej byłą szlachtę: Kozłowskich, Kosteckich, Rublewskich, Machniewiczów, Wołcewiczów i innych (Internet ros.).
12 P. Szarejko, Słownik lekarzy polskich w XIX wieku, t. I, Warszawa 1991, s. 292.
13 A. Boniecki, op. cit., t. XI, s. 348, 349; S. Uruski, op. cit., s. 313 – wymienieni bez podania herbu; Spisok dworianstwa Podolskoj Gubernii, Kamieniec Podolski 1897, s. 251.
14 Spis ziemian powiatu elizabetgrodzkiego guberni noworosyjskiej na 1908/1909 rok.

- Kosteccy h. Jastrzębiec -