Marianna
Kostecka
w
1729 roku
poślubiła Jakuba Filipa Lisieckiego h. Lis, syna Łukasza i Marianny
Kurnatówny Wyrozębskiej (księgi grodzkie trembo
welskie).1
Jan Kostecki w 1729 roku zapisał Lesieckiej [Lisieckiej?] sumę na Mińkowcach w powiecie krzemienieckim (księgi grodzkie trembowelskie).2 Jan miał synów: Aleksandra i Macieja. Z nich, Aleksander miał synów: Pawła, Dominika, Szymona i Jana. Paweł, żonaty z Heleną Suską, miał syna Aleksandra (*18.11.1825 lub *10.10.1829 w Mińkowcach); Dominik, żonaty z Teresą Suską, miał synów: Grzegorza i Łukasza.
Kosteccy herbu Korwin w 1811 roku byli notowani we wsi Krasnylas, należącej do rzymsko-katolickiej parafii nowosielickiej, konsystorza mohylewskiego. Maciej Kostecki, syn Jana, miał synów: Ludwika i Stefana. Ludwik miał syna Jana, a Stefan z Katarzyną Rybczyńską miał synów: Romana (*Krasnylas, ochrzczony w dniu 14.11.1832 r.), Stefana, Mikołaja, Jana i Grzegorza. Z nich, Stefan i Marianna Kosteccy, mieli syna Hiacynta, ochrzczonego w dniu 01.09.1801 r. Grzegorz, ożenił się z Teodorą Turską i miał z nią synów: Faustyna (*14.02.1829 r. Krasnylas), Dominika (*06.07.1832 r. Krasnylas) i Jacentego. Wszyscy w 1804 roku zostali zapisani w powiecie wasylkowskim do 1 części księgi rodowodowej szlachty guberni kijowskiej.3
Jan Rędka4 Kostecki, paroch czopowicki, z Teofili Bujniewicz h. Ślepowron, miał synów: Floriana i Stefana. Z nich, Stefan, ochrzczony 22.01.1774 r., szlachcic niewładny we wsi Steckowice, w wieku 20 lat służył na mocy kontraktu u szlachcica Adama Didkowskiego h. Sas (gniazdo Didkowce, pow. owrucki). Ożenił się z Magdaleną Didkowską i miał z nią synów: Józefa (*ok. 1817) i Karola (*ok. 1830). Linia wyznania greko-katolickiego.
Kosteccy herbu Korwin byli też notowani we wsi Торчи́ця (1821, 1833), w rejonie stawiszczeńskim (Stawiszcze, powiat białocerkiewski) oraz we wsi Пятиго́ри (1833) w rejonie tetiwskim guberni kijowskiej. W 1844 roku zostali wykluczeni ze stanu szlacheckiego.
Do tej rodziny należeli prawdopodobnie następujący Kosteccy:
Stefan, który służył w chorągwi Mikołaja Bazylego Potockiego, starosty kaniowskiego. Mieszkał w Serafińcu. Miał trzech synów: Michała, koniuszego starosty kaniowskiego; Jana, służącego razem z ojcem w chorągwi; oraz Andrzeja. Jan, ożeniony z Eudoksją Buzdygan, miał syna Eliasza (chrzest 02.10.1767 r. Stecowa) i kilkoro innych, nieznanych z imienia dzieci. Eliasz wylegitymował się w galicyjskim Wydziale Stanów w 1812 roku, a uznany został za szlachcica staropolskiego w dniu 03.07.1813 r. Mieszkał w Stecowej. Była to rodzina wyznania greko-katolickiego.5
Stanisław z Potoka Potocki, wojewoda kijowski, wniósł pozew do sądu grodzkiego kijowskiego w sprawie egzekucji wyroku z dnia 03.06.1750 r. o władanie przez Józefa Kosteckiego częścią wsi Zabrudzie w powiecie owruckim, województwie wołyńskim.6
Powołując się na zapis Konstytucji 1697 roku (księgę 5, s. 883), gdzie wymieniono Jana Kosteckiego, elektora Augusta II – w guberni wołyńskiej wylegitymowali się jego potomkowie: syn Gabriel, towarzysz znaku husarskiego, który w 1724 roku otrzymał w zapisie od Wawrzyńca Stempkowskiego uroczysko Zamkową Górę. Gabriel, ożenił się z Katarzyną Zakrzewską i miał z nią syna Franciszka, który miał być ochrzczony w dniu 26.09.1730 r. w parafii białogrodzkiej [Biełogorodka]. Franciszek miał syna Grzegorza Jerzego, który Zamkową Górę w 1790 roku sprzedał Bonifacemu Zawistowskiemu. Grzegorz Jerzy miał dwóch synów: Klemensa (*ok. 1744) i Konona (*ok. 1753), obydwóch zamieszkałych w 1795 roku we wsi Zabrudzie. Klemens Kostecki, ożeniony z Emilią, miał synów: Grzegorza (*ok. 1790 r.); Pawła (*ok. 1791 r.) i Piotra (*ok. 1793 r.). Konon Kostecki, z żoną Heleną, miał dzieci: Antoninę (*ok. 1789); Ignacego (*ok.1791); Michała (*ok. 1792) i Jana (*ok. 1793). Kosteccy 14.11.1830 r. zostali zapisani do 6 części księgi rodowodowej guberni kijowskiej. Dnia 28.06.1840 roku rzymsko-katolicki łucki konsystorz poinformował szlachecką Wołyńską Deputację Wywodową, że metryki o urodzeniu i chrzcie Franciszka Kosteckiego w księdze parafii białogrodzkiej nie ma. Konon Kostecki został zdeklasowany na chłopa pańszczyźnianego i osiedlony w dobrach faustowskich biskupa Piwnickiego pomimo, iż posiadał wypis o swoim szlachectwie z protokołu Wołyńskiego Szlacheckiego Deputackiego Zebrania z 27.04.1834 r. Grzegorz miał syna Stefana; Piotr miał syna Dionizego; Ignacy, mieszkaniec wsi Веприки (1843), miał synów: Emiliana, Juliana i Feliksa; Michał synów: Trofima, Aleksandra, Abraama, Atanazego, Bartłomieja i Hieronima; Jan synów: Eliasza i Jakuba.7 W 1844 roku rozpoczęto postępowanie o pozbawienie szlachectwa, także pozostałych Kosteckich. Zostali oni zdeklasowani na chłopów państwowych we wsi Sivolip. Ignacy z synem Własiem, Atanazy z synem Tymofiejem, Michał i Jan Kosteccy, jeszcze w 1858 roku zabiegali o wykluczeniu ich ze spisów chłopstwa, powołując się na swoje pochodzenie szlacheckie.
1 A. Boniecki, op. cit., t. XIV, s. 359.
2 A. Boniecki, op. cit., t. XI, s. 349.
3 Е. Чернецкий, Правобережний гербівник, t. 1, Бiла Церква, 2006, s. 65 - Костецки (Kostecki, Костецкий) г. Корвин, В [Е.Ч.]; 1804 В [W.p.w.]; 1811 Красный Лес В [И.В.]; 1821 Торчиця Т [П.К.]; 1833 П’ятигори, Торчиця Т [Д.].
4 Przydomek mógł być utworzony od słów: Retka vel Redka – „rudy”; Retka vel Rętka – zdrobniale od Prendota vel Prandota, imienia starosłowiańskiego; „rędzina”, rodzaj gleby; Retka – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie makowskim. Przydomku „Redka” używali też Hołyńscy h. Sas.
5 S. Uruski, t. VII, s. 313; CPHA we Lwowie, fond 165, opis 3, sprawa 2144 i fond 165, opis 6 a, sprawa 37.
6 Derżawnyj Archiv Żytomirskoj Obłasti (DAŻO), Deło о dworianskom prishоżdenii roda Kosteckich, fond 146, opis1, N3073, s. 70.
7 Derżawnyj Archiv Żytomirskoj Obłasti (DAŻO), Deło о dworianskom prishоżdenii roda Kosteckich, fond 146, opis1, N3070.